Obie interpretacje dotyczą trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i wskazują, kiedy można mówić o usłudze modernizacji takiego obiektu (do której stosuje się 8% stawkę VAT), a nie o dostawie towarów (mebli) opodatkowanej standardową 23% stawką VAT.

Zmiana interpretacji ogólnej jest podyktowana bardziej liberalną, niż wskazywałaby na to interpretacja ogólna z 2014 r., linią orzeczniczą sądów administracyjnych oraz powstałymi w praktyce wątpliwościami dotyczącymi tego, jak trwałe musi być powiązanie zabudowy meblowej z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego, aby można było mówić o usłudze podlegającej obniżonej stawce VAT.

Zgodnie z interpretacją ogólną z 2014 r. o trwałej zabudowie można było mówić, gdy jej demontaż wiązał się z uszkodzeniem zabudowy, jak i konstrukcji budynku lub  lokalu (uszkodzeniem tego typu nie było jednak pozostawienia w ścianie lub podłodze np. otworów montażowych). 

Jako przykład trwałej zabudowy meblowej stanowiącej modernizację budynku interpretacja z 2014 r. podawała:

  • zabudowę kuchenną wykonaną z cegły klinkierowej zespoloną zaprawą murarską ze ścianą i podłogą lokalu,
  • meble wykonane na wymiar zespolone z elementami budynku lub lokalu przy wykorzystaniu dodatkowych materiałów budowlanych takich jak cegły czy płyty kartonowo-gipsowe, gdzie demontaż zabudowy powodowałby zarówno uszkodzenie pomieszczenia i komponentów meblowych, jak i trwałe uszkodzenie tych dodatkowych materiałów budowlanych, bez których to materiałów nie istniałaby możliwość wykorzystania tej zabudowy meblowej w innym miejscu.

Nowa interpretacja ogólna łagodzi wymogi wobec „trwałej zabudowy”. W jej świetle o usłudze modernizacji można mówić, gdy zabudowa meblowa:

  • wykonana jest na wymiar do konkretnego obiektu budowlanego lub jego części (lokalu) i trwale powiązane z jego elementami konstrukcyjnymi komponenty meblowe nie funkcjonują w obrocie tak, jak ma to miejsce w przypadku mebli „wolnostojących”,
  • w istotnym stopniu wykorzystuje elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (ściany, podłogi, sufit), które wyznaczają zakres konstrukcyjny mebla pełnią rolę jego elementów),
  • użytkowych walorach wykonywanej zabudowy meblowej decyduje trwałe połączenie wykonywanych na zlecenie części zabudowy z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części (ściany podłoga, sufit) w sposób uniemożliwiający jej przesunięcie w inne miejsce (brak możliwości powtórnego montażu w innym dowolnym miejscu), a same te części bez trwałego ich przymocowania do elementów konstrukcyjnych budynku (ścian, podłogi, sufitu) nie spełniają pod względem użytkowym przymiotu mebla.

Obie interpretacje podkreślały konieczność odpowiednio trwałego połączenia komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego. Nowa interpretacja nieco łagodzi konieczny do zastosowania stawki 8% stopień tego połączenia. O ile w świetle wcześniejszej interpretacji o trwałym połączeniu można było mówić jedynie w przypadku, gdy demontaż powodował uszkodzenie zabudowy i konstrukcji budynku, nowa interpretacja mówi jedynie o tym, że zabudowa po demontażu ma być niezdatna do użytku, a jej elementy bez elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego nie spełniają pod względem użytkowym przymiotu mebla.

Jako przykład trwałej zabudowy podlegającej pod stawkę 8% nowa interpretacja ogólna podaje wykonanie „na zamówienie” szafy wnękowej na wymiar w dedykowanej do tego celu wnęce, z płyt meblowych dociętych na konkretny wymiar (np. laminowanych, MDF, HDF, OSB), w sytuacji, w której montaż następuje za pomocą kołków i wkrętów, a szafa funkcjonuje w oparciu o elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego lub jego części (lokalu), z wykorzystaniem tylnej i bocznych ścian wnęki jako ścian montowanego mebla. Po demontażu szafa jest niezdatna do użytku, nie pełni funkcjonalnej roli mebla ze względu na to, że wykorzystanie elementów obiektu budowlanego lub jego części (lokalu) tj. ścian, podłogi i sufitu wyznaczało zakres konstrukcyjny szafy, pełniąc rolę elementów tego mebla.

Przykład szafy wnękowej, której wykonanie często budziło wątpliwości podatników w zakresie stawki VAT,  wyraźnie wskazuje, że nowa interpretacja ogólna jest mniej restrykcyjna niż poprzednia.

Podobnie jak poprzednia interpretacja ogólna, także nowa interpretacja wskazuje w końcowej części, że rozstrzygnięcie podejmowane co do wysokości opodatkowania trwałej zabudowy meblowej w świetle przepisów ustawy o VAT wymaga każdorazowo szczegółowej i obiektywnej analizy stanu faktycznego konkretnej sprawy.